Detektory
Detektor wyładowań atmosferycznych (detekcja wyładowań) – urządzenie, które wykrywa fale wyładowań atmosferycznych produkowanych przez burze. Istnieją trzy podstawowe typy detektorów:
Współczesny detektor wyładowań w Centrum Kosmicznym im. Johna F. Kennedy’ego.
- systemy naziemne – wykorzystujące wiele anten.
- systemy mobilne – wykorzystujące antenę kierunkową i czujnikową w tym samym miejscu.
- systemy kosmiczne (satelitarne) – wykorzystujące możliwość obserwacji za pomocą czujników elektro-optycznych lub optycznych.
Pierwsze takie urządzenie zostało wynalezione w 1894 roku przez Aleksandra Stiepanowicza Popowa.
Detektory naziemne obliczają kierunek oraz intensywność wyładowań atmosferycznych za pomocą technik radio-nadawczych (poprzez triangulację z wielu lokalizacji) wraz z analizą charakterystycznych częstotliwości emitowanych przez wyładowania atmosferyczne, podczas gdy systemy mobilne szacują odległość na podstawie częstotliwości sygnału i tłumienia. Z kolei kosmiczne detektory mogą być używane do lokalizowania zasięgu, namiaru i natężenia wyładowań atmosferycznych poprzez bezpośrednią obserwację.
Lista najpopularniejszych detektorów wyładowań atmosferycznych obejmujących obszar Polski:
